هفت

و اما بالاخره دوره امتحانات پایان ترم به سر آمد.رسم است که در این گونه موارد موج آزادی و خوشحالی آدمی را در بر گیرد.ولی این حسی نبود که به دخترک باغ دانش دست داد.چرا که او گام در راهی می نهاد نا شناخته.و آن راهی نبود جز : راه انجام پروژه پایانی

او چیزی به عنوان تعطیلات تابستان در ذهنش مجسم نکرده بود.در ژرفای دلش کمی حس دلهره و اضطراب داشت.پنداری که باید کوهی بکند یا جسمی بزرگ را جا به جا کند.چرا دخترک باغ دانش از انجام پروژه پایانی واهمه داشت؟

پیش ازین می پنداشت "بابا تابستونه منم از صبح تا شب کاری ندارم..سه سوته پروژه رو می بندم و میره"

اکنون پرسشش این بود.از کجا شروع کنم؟در جستجوی چه باشم؟آیا میرسم تمامش کنم؟

هرروز صبح که شروع میشد فکر پروژه هم در ذهن او آغاز میگشت.و هر ساعتی که او به تفریح می پرداخت با حس عذاب وجدان ناشی از تلف کردن وقت همراه بود.گاهی از خود میپرسید؟ "یعنی واقعا حق ندارم بعد امتحانا یه ذره استراحت کنم؟ "هجوم این پرسش ها به ذهن او به علاوه آسودگی خیالی که در کلام دوستانش در این رابطه می دید آشفتگی اش را بیشتر میکرد

و باز آن هنگام که اندکی به پروژه اش می پرداخت آسوده تر میگشت....روز بعد و روزهای پس از آن همین ماجرا ادامه داشت..

پایان ین قضیه چه خواهد بود؟

پنج

خبُ یک پیشانی بلند که گویند نماد روزیست

یک جفت ابروی کمانی که گویند نماد اصالت ایرانی است

چشمانی درشت و زیبا که گویند چشم روح صورت است

لبانی صورتی متمایل به سرخ و نرم و متوازن

پوستی گندمگون و موهای مشکی که نماد دخترک شرقی است

:

:

:

بار خدایا ولی این بینی عظیم الحثه را ارکجا آوردی و چون گِلی گلابی شکل بر صورتم کوفتی که هرچند هه چیزی زیبا باشد،این یک مورد به وضوح در ذوق میزند و اولین چیزیست که به چشم میاد؟

آخر گناه من چه بود که در کل این خاندان عظیم فقط باید بینی این جانب به اولیا مخدره مادربزرگ جانم برود؟

چرا هر دختری را میبینم ، اورا را دماغی به غایت ظریف و کشیده و استخوای عطا فرموده ای و به من بینی مردانه؟ دیلینگگ، افتاده وسط صورت ما که نه میتوانم محوش کنم نه می توانم عملش کنم (عرض شود که دماغ های گوشتی عمل شوند میدانید چه افتضاحی بیشتر از قبل به وجود میاید)

کجای دلم بگذارم این بینی مبارک را

چهار

اصلا امروز چند شنبه است؟برنامه ام چی بود؟اوپپسس یادم رفته یا ذهنم ریخته به هم؟