آوادخت، یک مشاهده گرِ روشن بین

نیک باش چون تابش آفتاب و بخشش باران

آوادخت، یک مشاهده گرِ روشن بین

نیک باش چون تابش آفتاب و بخشش باران

به خواب میرویم

در اصل خودمان به قول مهتاب گفتنی، دچار سندرم وبلاگی شده ایم....

مدام مطلب به ذهن می آید.چندین بار رجوع میشود به این مکان محض نگاشتن. منتها اولین خط که نوشته میشود، دیگر واژه ای برای ادامه نیست..

برویم اندکی این سندرم را درمان کنیم.تا شاید شفا یابیم..به محض شفا پستها پشت سر هم می آیند.تا آن هنگام وبلاگ میرود به حالت Sleep و Stand by